Het stedenbouwkundige plan, gemaakt in samenwerking met MTD landschapsarchitecten, is geïnspireerd op het rivierenduinlandschap. Natuurlijke verhoogde delen in het rivierengebied, ook wel donken genoemd, zijn de woongebieden in een open landschap. De verschillende zogenoemde “woondonken” (woningen op de verhoogde delen) hebben hun eigen dorpse identiteit en vormen een buurtje met verschillende woontypologieën.
Alle volumes zijn uitgevoerd met een kap zodat er een dakenlandschap ontstaat. De centrale openbare ruimte is een soort kleine brink waar kan worden gespeeld, gezeten en gepraat. Dit vormt het hart van de buurt. Hiervandaan worden de paden naar de lager gelegen woningen ontsloten. Lange zichtlijnen naar de wadi’s en andere buurten vinden hier hun oorsprong. De overgangen van privé naar openbaar zijn zorgvuldig vormgegeven en stimuleren de ontmoeting. Het plan is klimaat adaptief, doordat de regenwaterafvoer grotendeels over het maaiveld plaatsvindt en met het hoogteverschil afloopt.
De wens om een klassieke gevelindeling toe te passen met een verhouding van 1:3, past niet binnen de standaarden van de hedendaagse woningbouw. Daarom is een raamtype ontwikkeld met een koof. Het bovenlicht is voorzien van gekleurd glas, waardoor de individuele woning afleesbaar is.
Fotografie: Marianne Berkhoff